Ku pamięci

Jej śmierć to zagadka,
jeszcze płacze pewnie matka.
Chciała dobrze lecz nie wyszło,
Wszystko w jednej chwili prysło.

Teraz siedze i wspominam,
wszystko sobie przypominam.
Jej oczęta, jej włosięta,
czy ktoś jeszcze to pamięta ?

Siedze w kącie, popłakuje
nad jej życiem lamentuje.
Czy musiało się tak stać ?
Czy musiała się tak bać?

Nie znam na to odpowiedzi,
pewnie diabeł na nich siedzi,
ale wiem napewno jedno,
Paulinko! spotkamy się na pewno!

ś.p. Pauliny Ś.

autor

Tajin

Napisany: 2004-05-09 Dodano: 2006-12-02 13:43:56

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie