Ku światłu
1. W Albionu grodzie stołecznym
Marznie dziewczyna-kruszyna
Gdy się rozgrzeje u obcych
Świecę nieść dalej zaczyna
2. Petersburg jest kręgiem zaklętym
Strach jeść, oddychać i spać
Tu motyl na skrzydłach zwichniętych
Na posterunku wciąż trwa
3. Wawelu mury lodowe
Tłumią i radość i zew
Mróz trzaska w Szczepanowie
Gdzie ołów wsiąka nam w krew
4. A w Trokach wielka cisza
Półtonów kryje sto
Matecznik to czy nisza?
Zaskrońcem syczy zło
autor
Kropla1220
Dodano: 2022-12-07 14:51:40
Ten wiersz przeczytano 645 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bardzo ładnie i ciekawie.
Pozdrawiam serdecznie
Miałem w domu zaskrońca krótko,
dni kilka, bo był ranny, szbko ozyskał siły i dał dyla
w las, ani razu nie zasyczał, a u ciebie syczy ? Ok.
nie jestem wężolog.
Szacun i głos mój jest twój !!
W tematyce rodzina, więc chyba chodzi o rodzinę
rozsypaną po świecie.
Dobre!!!
Serdecznie :)
Światło to życie, ale nie dla ćmy. Różnie w życiu jest
wykorzystywane. Pozdrawiam serdecznie, udanego dnia:)