kubek pragnień
Utracone chwile wypite w kubku pragnień.
Zapomniane słowa wysłane gdzieś w świat
w bańce mydlanej wspomnień
zamieniają się w maleńki kwiat
widziany tylko przez wtajemniczonych.
Mogą patrzeć na niego zza krat
przez złość i zawiść zrobionych.
Tylko wybaczenie uwolni żal pożegnania
i rozkwitnie piękno nowego zakochania.
autor
zgagata
Dodano: 2010-08-30 21:16:05
Ten wiersz przeczytano 476 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Wszędzie ten żal czuć. W każdym zakątku świata, a może
to obawa przed czuciem żalu. Hmm, ale skoro mówisz, że
przebaczenie uwolni żal, to czuję się już lepiej.
Pozdrawiam!
Poza pierwszym wersem wszystko pięknie ujęte.
Natomiast treść pierwszego wersu jest jak dla mnie
błędnie podana, bowiem "utracone i wypite" a poza tym
"wypite w kubku" , może jednak 'wypite z kubka
pragnień'
Zakończenie cudowne.
wiersz z morałem i to prawdziwym :-)
piszesz tak jak ja lubię....min słów max treści -
zgagoTy...........
Popraw "zza krat". :)
Co może lub nie miłość, myślę że wszystko co dobre i
niektóre co złe - ciekawie ujęta w Twoim wierszu
raczej na nowo rozkwita...powodzenia