Kumulusie

Machnięte, gorące, uwaga na palce :))

Słuchałam dziś opowiadania,
jak to wygląda amerykański dobrobyt.
Dążenie do posiadania jest tam ze wszech miar
rozwinięte i utrwalane wszędobylskimi kredytami.
Chcą, mogą, mają. Potem spłacają.
Dom, pierwszy, drugi, trzeci samochód, wycieczkę,
i Bóg wie, co jeszcze i bez czego nie mogą żyć….

Właśnie, nie mogą żyć… Jak to jest, że dziś tak łatwo
uwierzyć, że nie można żyć bez wielu, absolutnie wielu
dóbr materialnych? Slogan „jesteś tego warta” znamy wszyscy.
Nakarmieni przeróżnymi treściami z reklam, obrazami,
dźwiękami - zaczynamy wierzyć,
że nie da się żyć bez tego i tamtego – i tu uwaga - nie osobnika,
a czegoś, co w naszych oczach nabrało takiej wartości,
że trudno sobie wyobrazić bez tego życia.
No, żyć się po prostu nie da…
Po kęsie pierwszym chcesz
drugi, trzeci i czwarty...
I apetyt rośnie w miarę jedzenia. Niepohamowanie,
hiperbolicznie, galaktycznie, do gwiazd albo na manowce.
Im bardziej jesteśmy przywiązani do tego,
co jest już w naszym posiadaniu,
tym bardziej żyjemy w opcji uzależnienia
i nie daj Bóg
zabrać uzależnionemu uzależniające coś
– i tragedia prawie „narkomańska”.

Z drugiej strony posiadanie też nie daje
gwarancji na poczucie szczęścia.
Nie mieć nic – źle – bo pragniemy,
a kiedy to coś mamy,
to na horyzoncie zawsze znajdzie się coś jeszcze,
za czym wzdychamy.
Utrata – zaś kumuluje niepohamowane
uczucia nieszczęścia.
Bywają utraty zagrażające egzystencji.
To fakt, ale faktem jest też,
że ten, który nie pokłada
całego sensu swojego życia w dobrach materialnych,
łatwiej dochodzi do względnej równowagi…

Wracając do kwestii: bez czego to nie da się żyć…
Być może bez wielu rzeczy… Ale im krótsza jest nasza,
indywidualna lista, tym lepiej dla nas samych.
Po prostu - nie bądźmy „kumulusiami”.

autor

marcepani

Napisany: 2021-07-23 Dodano: 2021-07-23 17:57:09

Ten wiersz przeczytano 1292 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie