Kwartet żywiołów Część II Woda

Krokiem dostojnym nawet poważnym,
Krańcem konturu miło wyraźnym,
ocean wody stoi powoli,
pustynia jedwabiu w płynnej niewoli,

Zmienia kształty na każdą zachciankę,
Pieni swą bliskość w mokrej mieszance,
Myśli i słowa, nie wiedzieć czemu,
Hołd składajmy morzu naszemu,

O bezkształtnych, niebieskich listkach,
O kolorze nieba słodka ma wiśnia,
O potężnych piórach mego Lewiatana,
By je poskromić płyńmy do rana,

Do rana, do dnia w którym ujrzymy,
Zagięte krople bez jej przyczyny,
Jak biliony dzieci, co nic nie mówią,
Lecz to wystarczy, bo przecież nic nie czują.

Lecz mogą kiedy tylko chcą,
Utopić każdego, porwać w swój prąd,
A potem jakby nigdy nic się nie stało,
Spokojnym tchnieniem uciec w swe rano.

autor

Widzialny tylko słowami

Napisany: 2007-01-11 Dodano: 2007-01-11 17:20:30

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie