Labirynt
temu kto kiedyś odważy się mnie pokochać...
Siedzę cicho i myślę
czy moje życie ma sens.
Z każdym dniem coraz bardziej
błądzę w labiryntach mej duszy.
Raz radość raz płacz,
wszystko miesza się.
Nigdy się już nie połapię,
straciłam nadzieję na odrodzenie mego
serca.
Czy ono już umarło?
A może życie jeszcze znajdę w nim....
nadal żyje...ale bez miłości tak smutno i oczom i ustom :(
autor
frugusia
Dodano: 2007-01-17 00:12:57
Ten wiersz przeczytano 435 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.