Labirynt trosk...

Oni twą niewinność z kilometra wyczuwają.
Za kare znów Ci wolność zabierają,
a ty stoisz i patrzysz,jak twe marzenia uciekają.
Oni,Ci oni którzy w noc spać nie dają,
a w dzień w dół spychają...
...
Morze łez,znów w nim topisz się.
I nie ma wyjścia,nigdy go nie było,
nie uciekniesz od tego co cię zraniło
...
Każdy wschód słońca,choć inny
dla ciebie taki sam.
Nie chcesz go oglądać,
brzydzisz się własnych ran
...
I tak każda doba jak garść piachu w oczy rzucona...
I tak każda łza jak słona woda...
Szczypie i parzy a ty już nic na to nie poradzisz.
Musisz nauczyć się z tym żyć,
stąd nie ma ucieczki....uwierz mi

autor

Obce imię

Dodano: 2007-07-20 10:03:31

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie