Łaknienie
Krok za krokiem, coraz trudniej jest
iść.
Wciąż pod górę – z błogości leniwej
doliny.
… Lecz nie da sie w miejscu stać
w nieskończoność,
jak skała tkwić,
przemijania odliczając dni…
Gdyby miało tak być,
byłbym kamienną skałą,
nie człowiekiem.
…Dlatego idę!
Przed siebie wciąż,
poznając co nieznane.
Odkrywam pejzaże życia.
Przemierzam horyzonty uczuć.
… Czasem przystanę,
na jedną małą chwilę.
Łapiąc oddech, sycę się nią.
Lecz głodu „poznawania”
nie zaspokoję – Wciąż więcej i więcej
chcę.
... Krok za krokiem, coraz trudniej iść,
lecz nie jestem martwym kamieniem.
… Życie we mnie trwa
i chce jeść!.
autor
Miłosz
Dodano: 2021-08-20 18:50:25
Ten wiersz przeczytano 910 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Pięknie. Siłą napędową naszego życia jest głód doznań.
Szczególnie podoba mi się:
Odkrywam pejzaże życia.
Przemierzam horyzonty uczuć.
Pozdrawiam życząc udanego dnia. :)
zablokowano mi możliwośc publikowania?... Czy bład
systemu ( ... Nie mam na mysli systemów ludzkich,
rządzących tą witryną)..Coś przeskrobałem?.
Za oddane głosy i przeczytanie dziekuję, zawsze to
miło, gdy ktoś przeczyta...
Tomasz, czasami życie w swoich strukturach stara się,
w jakiś sposób nas pozbawić chęci, woli na dalszą
drogę?
My, wbrew wszystkiemu pragniemy iść dalej.
Pozdrawiam serdecznie, Ola:)
Świetnie!
Trzeba iść do przodu.
Dobry, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawie i refleksyjnie...wciąż głodni życia idziemy
do przodu ile starczy sił :)
pozdrawiam :)
Dobrze, gdy ludzie idą przed siebie,
to ważne, a co do kamieni,
nikt nim nie jest, nawet jeśli tak się wydaje, ale
czasem trzeba się doń upodobnić, by móc przetrwać
ludzką podłość, pozdrawiam.
fajna refleksja nad życiem. Poznawanie jest naszą
naturą.
Podoba mi się Twoja refleksja " Życie we mnie trwa i
chce jeść", pozdrawiam serdecznie.
I dobrze!
Pozdrawiam :)