lament nad śmiercią drzew

Wiersz sprzed roku, a rownowagi jeszcze nie
zlapalismy...
Aktualny wciaz (i mysle, ze bedzie w dalszym ciagu)
utwor.

Pozdrawiam Autorke. :)

Bardzo dobry, metaforycznym tytuł i niby same
fakty,ale bardzo dobrze zarejestrowane, wydobywają
nasze ludzkie emocje w tym czasie zarazy.

to straszna choroba...pozdrawiam świątecznie

Warto pracować nad odpornością.
Czy zdążymy?
Pozdrawiam

My niszczymy ciągle świat on w rewanżu niszczy nas.
Fajny wiersz. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego dnia i udanego weekendu :)

cywilizacja pozbawiła nas instynktu samozachowawczego
(maseczki, zamknięte pływalnie, brak imprez
sportowych) i radości życia. No i nie ma odwagi do
rozmowy człowiek, ja np. dowiaduje się że respirator
może oznaczać śmierć w bólach, upośledzenie. Czy
izolacja chorych od rodzin, które mogłyby walczyć o
nich i w ich imieniu to szczyt rozwoju tej pseudo
cywilizacji ?

Z całej bardzo dobej treści, najbardziej czwarta
strofa!?
W zasadzie, w wersji odchudzonej-:) wiersz nie
straciłby na jakości przekazu. Ale to Ja.

Pozdrowienia ślę!

Dokładnie . Pozdrawiam @

Dokładnie . Pozdrawiam @

Dokładnie . Pozdrawiam @

Dokładnie . Pozdrawiam @

Smutna rzeczywistość.
zastanawiam się jak się to wszystko skończy?
Pozdrawiam.
Marek

Oby się to wkrótce skończyło.
Bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

:) dziękuję kolejnym gościom

jazkółko, przemyślę Twoje uwagi pod względem
uniwersalności interpretacji i naprawdę to mnie cieszy
bo po to są portale poetyckie by szlifować warsztat
przy pomocy konstruktywnych rad.

I tak było wiecznie,
bo pokaż mi jakiś złoty rok,
w którym nikt nie umarł z powodu grypy;
idę o zakład, że nie znajdziesz.
Ludzie nie dbają o zdrowie, wyskoczy w sweterku na
balkon, czy po wodę do studni i wystarczy by złapać
przeziębienie, a palący tytoń są narażeni więcej niż
inni.