Lament nieukojenia
*****
Huble obserwuje czarną dziurę,
niepowtarzalne lustrzane czernie.
Wiry w czeluści pożarły gwiazdę!
.
Jakaż to przemoc gwałtem kasuje
i grawitacją wciąga materię,
promieniowaniem zaś wydmuchuje,
rozrywa, strzępi, wsysa w otchłanie.
.
Wydaje się, że wiry szaleńcze
rozprzestrzenione, pulsują, nikną –
by znów trysnąć gazowym kołtunem,
grzywą fal wrzącej wokół korony,
czerwono-blada gwiazda w nicości.
.
Wciąż gnają, gnają konie jeźdźcowi
apokalips z odsieczą na wojnę
przez wschód by ową gwiazdę czerwoną
pogrzebać na wieki - niosąc wolność!
.
Jest śmierć w Kosmosie! Jest śmierć na
Ziemi!
Prawieczny lament nieukojenia.
J.G.

Jadwiga Graczyk


Komentarze (16)
Przemijanie jest wpisane we wszechswiat, nie tylko w
(marne, pozwolę sobie powiedzieć całkiem subiektywnie)
ludzkie życie. Nikłe naprzeciw wszechświata właśnie.
Pozdrawiam ciepło.
Wojny tak po prawdzie człowiekowi niepotrzebne,ale one
nie są bez powodu tylko zawsze czymś dyktowane ...a
wolność zawsze czymś niewolna...dobrze ujęty
temat...pozdrawiam ciepło.
Jednym słowem ŻYCIE.
Pozdrawiam :)
Śmierć i życie są twarzą i rewersem jednej monety, nie
mogą się bez siebie obejść, przenikają wszechświat,
poruszający wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Przejmujący wiersz. Do szpiku kości...
Witam,
bardzo interesujący, iście kosmiczny temat i Autorce
udało sie tutaj nadać mu poetycki szlif...
Pozdrawiam/+/.
Niesamowity wiersz...co ma być, to będzie...Pozdrawiam
Jadwiniu:)
Skłania do refleksji. Pozdrawiam.
Niesamowity wiersz, jak ekfraza obrazu, z głębszym
przesłaniem...
Pozdrawiam serdecznie.
Czy to się dzieje to jest wolność?
czy tylko jej ułuda.
Wspaniale napisany wiersz, poruszający ciężki temat
wojny na ziemi i kosmosie. Masz propozycję innej
spokojnej planety? Pozdrawiam serdecznie.
Doskonały wiersz, no i ciekawe porównanie supernowych,
czarnych dziur w ogólnie tematyki kosmicznej do tej
ludzkiej, z wojną w tle i jednoczesnym marzeniem o
wolności.
Pozdrawiam, z dużym uznaniem, Jadziu.
refleksja wolności
i nieuniknionego
pozdrawiam
Świetne zestawienie stające się przeciwstawieniem, ze
znamiennym: "Wciąż gnają, gnają konie jeźdźcowi
apokalips z odsieczą na wojnę
przez wschód by ową gwiazdę czerwoną
pogrzebać na wieki - niosąc wolność!" Pozdrawiam
serdecznie.
Wyjątkowy wiersz!
Doskonale ukazałaś przemoc...
Połączone prawa kosmosu z prawami Ziemi i wyraźnie
zarysowany punkt styczny, czyli walka jednego ciała z
drugim. W chaosie nic nie ginie... na wojnie giną
ludzie.
Mam jeszcze inne skojarzenia, po przeczytaniu Twojego
znakomitego wiersza, ale pozostanę przy tym pierwszym.
Doskonała puenta!
Ślę moc serdeczności