Las
Razem wzrastają ku niebu
słońce ciepłem je pieści
splatają się ramionami
jakby w geście miłości.
Taki jest żywy las
drzewa złączone listowiem
ale tylko tam w górze
bo w dole każde sobie.
Zagarniają swą przestrzeń
by jak najwięcej zyskać
ale nie wiedzą o tym
że samotność jest bliska.
autor
sienka
Dodano: 2016-11-16 17:42:14
Ten wiersz przeczytano 860 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Samotność potrafi być bardzo bliska :) Piękny wiersz
:) Pozdrawiam serdecznie +++
Witaj Sienko,
Piękny ten Twój wiersz i taki ciepły w przekazie.
Pozdrawiam serdecznie i ślicznie dziękuję, za miłe
odwiedziny.
Ps. Kiedyś mieszkałam w Twoich stronach, a konkretnie
w Jastrzębiu Zdroju, a jeszcze konkretniej, w
Moszczenicy:)
Las i człowiek - jakże podobne losy, ciągła walka o
byt, a przy tym i drzewo i człowiek samotnie bardziej
narażeni na niebezpieczeństwa.
Dziękuję serdecznie za przeczytanie, pozdrawiam.
krzemanka dziękuję za podpowiedź, jest
lepiej,pozdrawiam.
Razem rosną, ale różne wysokości osiągają.
Poczuły swą samotność
gdy liście poszybowały.
Wzniosły do nieba gałęzie,
żywicznie zapłakały.
Pozdrawiam
Ładnie
Pozdrawiam
Ciekawy, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam :-)
Ja za demoną
Bardzo dobry wiersz.... mysle ze ostatnia strofa jest
zbyteczna. Serdecznosci
Podoba mi się ta refleksja w tresci i formie. Ostatni
wers przeczytał mi się
"że samotnosć jest bliska" zamiast
"że samotnosc je dotyka", ale to nie mój wiersz.
Miłego wieczoru:)
Las pełen myśli i kolorowych liści z mądrym
przesłaniem
Samotność w tłumie.
Miłego wieczoru:)
Masz rację, człowiek podobny jest do drzew.
Pozdrawiam.