Łaska
tak hojnie
mnie obdarowałeś
a moje dziękowanie
takie małe
uczę się pokory
miłowania
czy to już koniec
mojej drogi
zielonooki Panie
autor
Miroczka 1
Dodano: 2015-08-12 15:16:29
Ten wiersz przeczytano 2129 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Za Lidią pozwolę dziś sobie.
Pozdrawiam serdecznie na dobrą niedziele:))
Prawda najświętsza :)
Doceniamy dobro zbyt późno, ale lepiej późno...
W Nowym Roku dużo miłości i zdrowia życzę:)
nie rób łaski i przyjdź na Beja;)...Szczęśliwego
nowego Roku 2017! Miroczka:)
Zacnie o łasce i zielonookim Panie. Przypomniałaś
"Modlitwę" Okudżawy:)))
Miroczko, w nowym roku 2017 życzę, żeby Bóg wysłuchał
Twoich modlitw i w swojej łasce obdarzył Ciebie
miłością.
Serdecznie pozdrawiam.
Piękny wiersz, na naukę nigdy nie jest za późno. Teraz
przy zachodzie słońca uczę się "Szkoła Przetrwania"
Pozdrawiam
Od serca...:)
Piękny wiersz miło się czyta serdecznie pozdrawiam.
Podziękowania nie potrzebują aplauzu, im cichsze, tym
szczersze...
Gdzie się podziewasz Miro ? Tęsknię...
Myślę.. że jeszcze nie umierasz .. moja niebieskooka
..ale ładnie ..że uczysz się pokory
piękny
Niechaj łaska niebios nigdy Cię nie opuszcza, bez niej
trudno by było żyć. Ja już żyję na kredycie.
Pozdrawiam
to kolejny krok do Światła, a droga nigdy się nie
kończy
niech ta łaska trwa...
pozdrawiam pięknie:)