Legenda

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami...

Święty Gaj...
Gdzieś... tam... w leśnej głuszy...
...w czasach, gdy nie było jeszcze Boga Noego...
...lub nie chciał być jeszcze poznanym...
...tam właśnie, w nocy, gdy księżyc objawiał swą pełną krasę,
poprzez leśny trakt wydeptany przez dzika zwierzynę
szły
ONE.
Każda w bieli...
Każda z płonącą pochodnią w ręku...
Każda pachnąca ziołami i kwieciem, które zebrały o poranku,
gdy rosa perliła się na łodyżkach,
a pierwsze promienie słońca lekko rozświetlały biel ich nagich, dziewiczych ramion
i dłoni nieskalanych pracą lub żądzą.
Siedem dziewcząt jak jutrzenka czystych szło w samo serce puszczy.
Wiedziały, że kres ich podróży wyznaczą
TRZY
ŚWIĘTE
KAMIENIE.
Tam znajdą ognisko.
Tam będą oczekiwane.

Nie wiedziały, przez kogo.
Nie wiedziały, co się stanie.
Nie wiedziały, jak.

Wiedziały jedynie, dlaczego...

Wiedziały, iż trzeba złożyć o f i a r ę ,
by bogowie nie zesłali suszy lub powodzi,
a zbiory były obfite.
Wiedziały, że takie jest ich przeznaczenie.

Nie czuły strachu.
Szły spokojnie przypominając klucz łabędzi w ich majestatycznym locie.
Śpiewały przy tym pieśń
w ich pradawnym, zapomnianym już języku.

Lecz był to łabędzi śpiew.

Bo pomiędzy
TRZEMA
ŚWIĘTYMI
KAMIENIAMI
nie czekali bogowie,
lecz czterdziestu wojowników drugiego plemienia
mający dokonać prastarego
r y t u a ł u .

autor

Tiro

Napisany: 2007-02-25 Dodano: 2007-02-27 22:06:54

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie