Lekkoduszki

W rozróżowieniu
śliwy wiśniowej śpię,
i każdej nocy
o was skrzydlatych śnię;
szatki w bławatki,
płatki - skrzydełka dwa,
o świcie drżycie,
sen jeszcze to, czy mgła…?

W rosie migoce
zrazu nieśmiały blask,
niebo rozświetla,
nagle wybucha brzask;
pląsy i pąsy
w słońcu, aż braknie tchu,
botki w stokrotki
więdną na łatkach mchu…

Spod roztańczonych
stopek, w pstrokaty gąszcz,
ucieka, zły jak
osa, pękaty chrząszcz;
ginie w trzmielinie,
znika i on, i żal…
wirują jasne
plamki: „Niech żyje bal!”

W bosej swawoli
mija beztroski dzień;
naraz biegniecie,
chyłkiem umyka cień,
maciejka wonią
senną oswaja zmierzch,
skarcone milknie
pisklę, ucicha śmiech…

Obie wyciągam
dłonie, dosięgam gwiazd,
prawie na jawie,
w półśnie, spotykam was;
nocną zwabione
ciszą wracają sny,
ognik ostatni
gaśnie, jesteście wy…


Ola Bielarska

autor

bajtYnka

Napisany: 2013-11-13 Dodano: 2015-06-06 18:08:32

Ten wiersz przeczytano 1351 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie