Leśny Raj
https://www.youtube.com/watch?v=By-dJBiAQ7g
Mniszki puściły w obieg dmuchawce,
gonią gdzieś w pola, mleczne latawce.
Zniknął pod nogą ten dywan złoty,
lisy zwiedzają leśne wykroty.
Na zachód niesie skrzydlate chmury,
jerzyk już szuka w liściach swej dziury.
Każdy tu znajdzie, miejsce dla Siebie,
uśmiech swój dają gwiazdki na niebie.
Szablisty księżyc zaczął wędrówkę,
nocnym swym blaskiem obudził sówkę.
Kukułka liczy leśne godziny,
sok już puszczają, krwiste maliny.
Borowik ściąga swój kapelusik,
i pokazuje prężny korpusik.
Widzi grzybiarza, myckę na głowę,
włazi gdzieś w trawę - ucisza mowę.
Tętni tu życie w tym leśnym gaju,
bo tak Bóg chciałby w niebiańskim Raju.
Można też zgrzeszyć pod tymże krzakiem,
nie dużo trzeba, zrób to ze smakiem.
Na koniec morał: Kto to popsuje,
ogień na pupie w piekle poczuje,
A jak Ci mało spalonej chuci,
wiara Cię z lasu na łeb wyrzuci.
"Kropka, łzy, zachód słońca - tyle jest symboli końca" - Sandess Men.
Komentarze (35)
Masz talent do pięknych opisów przyrody. A to moja
ulubiona poezja. + i Dobrego dnia.
Ładnie, bardzo ładnie
W takim raju chciałabym żyć:-)
Miłego:-)
Bardzo sympatycznie i rytmicznie w tym lesie.
Oczarował mnie przebiegły borowik. W przedostatniej
strofie, potknęłam się na drugim wersie. Pech, dobrze
że na mech:) Miłego dnia:)
To piękna liryka apelu. Pozdrawiam
Będę grzeszyc ze smakiem pod krzakiem :) :)
Bardzo mi się podoba :)
Pozdrawiam serdecznie