Ło mniłowaniu
Trowa uż dorzeniała.
Bo weno - wej go!
Zaro po śwantam Antónam brok kosić
buło,
coby łuschnóńć zdójrzuło.
Potam zawdy łu noju złe pozietrze buło
i siano by zgniuło.
Łuschniante brok pozwozić do szopa,
abo w stogi połustoziać.
Śpij moja dziecino, sen nie zna granic.
Odwracam głowę, nie dla mnie naręcze
róż.
Biel wątłym ramionkom gotowa, dla nich,
serce zamarło, dróg nie można zranić
już.
I znów zabrakło dla mnie życzeń,
Wyścigi kropel w barwistość kalekie.
Ścigają się jedna przez drugą o miejsce,
z kwileń kilimy plotą piękne, bo warto.
Jak mam cię tulić i chronić nie umiem.
Jeszcze mgłom nałożę jasne nylony,
ubogie są jeziora gdy braknie zachwyceń.
Nieba rozkoszy niezmierzone cyklony.
Ambrozją miłości są zapełnione dzbany.
Poczekaj na mnie, zdążę przed czwartą.
ło mniłowaniu- o miłości
dorzeniała- dojrzała
po śwantan Antónam- po świętym Antonim
weno- wej go!- bo patrz no!
zawdy- zawsze
łu noju- u nas
zdójrzuło- zdążyło
pozietrze- pogoda
brok- trzeba
Gwara warmińska.
Komentarze (34)
Anno zatrzymujesz mnie swoimi wierszami. Rozbudzasz
wiele miłych wspomnień z minionych lat.
Lubię je czytać. Pozdrawiam serdecznie
To nic.
Twój komentarz jest dla mnie zaszczytem.
Dziękuję bardzo za wszystko.
Dziękuję Wszystkim.
Przyszłam się po raz wtóry podelektować Twoją poezją,
Aniu,
warto było, piszesz świetnie i nietuzinkowo, szkoda,
że nie jesteś doceniona tak jak powinnaś:(
Dobrego wieczoru życzę :)
Z przyjemnością i podziwem dla Ciebie. Pozdrawiam :-)
Rewelacyjny
Promiennego weekendu:)
:** Aniu
Piękny wiersz, jeden z niewielu, jakie ostatnio
przeczytałam na Beju.
Drugi wiersz tak mnie zauroczył, że musiałam go
przeczytać kilka razy, dodam, że zanotowałam go w moim
pamiętniku, by od czasu do czasu z przyjemnością to
cudeńko przeczytać.
Życząc miłego dnia, ślę serdeczności, Aniu :)
Pięknie!
Niezmiennie wielki szacunek i podziw dla Ciebie Anno,
za prezentowanie nam piękna gwary warmińskiej.
(Ziemia kaszubska ma stałe miejsce w moim sercu, po
wakacjach, które miałam szczęście na niej spędzać dwa
lata temu).
Pozdrawiam serdecznie :-)
:** Aniu
wróciłem pod ten piękny wiersz ale on nie jest piękny
bo nie ma słowa,którym można określić te subtelne
pełne wrażliwości strofy
masz niesamowite pióro dlatego pisz ku pokrzepieniu
swego złotego serduszka i twoich czytelników Oby
zawsze było ich jak najwięcej - szkoda tylko,że można
wiersz zagłosować tylko raz... a to co napisałem
jeszcze wczoraj to była ogólna refleksja bo ludzie
ostatnio tracą nadzieję, odchodzą od wiary i niszczą
miłość a przecież bez miłości nie ma życia
Dwa wspaniałe wiersze i piękne miłości :)
Pozdrawiam cieplutko Aniu :*
Pięknie poetycko o miłowaniach i ciekawie w gwarze
warmińskiej.
Pozdrawiam:)
Obie części, które łączy miłość, jak zwykle -
wspaniałe. Przepięknie o miłości do Warmi i do
dziecka.
Pozdrawiam serdecznie.
Piękno Warmi i miłość do dziecka jak się ładnie
zespala...pozdrawiam Aniu.
Tak- brok- trzeba.
Dopiszę, dziękuje.
Dziękuję bardzo Wszystkim.