Los
Dla was...
Spójrz jak niebo płacze
nad twoją
dolą-niedolą
spójrz na swój los tułaczy
jak stopy spękane - bolą
spójrz na swe życie człowieku
dokąd tak mkniesz bez celu
czy pod twa ciężką powieką
prócz łez jest garstka nadziei
spójrz wkoło dziecko wszechświata
na swego życia rozpacz
podnieść swój garb i na przód...
troski za sobą zostaw
nie płacz już więcej nad sobą
bo brak jest ludzi szczęśliwych
są tylko spragnieni życia i tak jak
ty...zachwiani lecz tkliwi
autor
Jelena
Dodano: 2010-06-21 06:56:41
Ten wiersz przeczytano 733 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
piękny pouczający wiersz :)
W gruncie rzeczy nie jesteśmy tacy źli, chcemy żyć,
czasem za wszelką cenę, mimo wszystko... taka nasza
rola i powinność.
Dziękuję za ten wiersz, lagodny i ciepły, dobrze jest
czasem taki przeczytać :-)
Ciekawa kompozycja..Drobiazgi np. literówka w "nad
sobą" , "twą" i przecinek przed "lecz"..I przede
wszystkim - "wkoło" - to już nie drobiazg..Wielokropek
w tytule zbędny.. M.
Mimo wszystko życie jest piękne, ciekawy wiersz z
mądrą puentą, pozdrawiam :)