Los mój

Pośród gwiezdnych firmamentów
Na niebiosów boskich górze
Tam, gdzie złota lśnią promienie,
tam gdzie wietrzyk igra w chmurze,

boska ręka zapisała
w skale moje przeznaczenie
los mój - drogę aż do śmieci
której, chociaż chcę, nie zmienię.

Tak mi przyszło iść niepewnie
Bo mi nogi z łaski dano
Pragnąc, by mi łez szczędzono,
aby wszędzie mnie kochano.

Tam, gdzie widać ptaków taniec
tam, gdzie szepce modra rzeka
karty świata wyciosano
a w tych kartach los człowieka.

W skale nocy ciemny tunel
w którym światła blask ukryty
A nasz los po wieki wieków
będzie skałą tą przykryty.

Nienawiścią płonąc ludzie
zapomnieli o mądrości
w gruzy obrócili piękno,
domu swojego krasności.

Pochowali się za grzechem
krzykiem zdruzgotali nieba
odnowili skazy żałość
tego właśnie diabłu trzeba...

Rajskie szepty tej krainy
marzeń, snu i ukojenia
przemieniliśmy na końcu
w lawę krzyku i cierpienia.

W tej krainie teraz muszę
żyć i szukać przeznaczenia
tam, gdzie koniec na mnie czeka
w wietrze przeszłości imienia

Tam, gdzie kroki stóp mych spoczną
wśród wiecznie zielonych lasów
w końcu podróż swą zakończę
na granicy wszystkich czasów...

autor

dawidgladysz

Napisany: 2008-03-15 Dodano: 2009-03-16 23:59:51

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie