Lot balonem

Dwadzieścia stopni na plusie i bezchmurny poranek.
Czasem trochę szalona, czasem zamyślona to ja.
Tylko jeden impuls wystarczył i lecę balonem nad Ardenami.
Majestatycznie wznoszę się w błękit, żegnajcie zmartwienia,
pod i nade mną wolność, błogi spokój. W swojej przestrzeni
lżejsza od powietrza nadymam usta
i wydmuchuję wzruszenie.

Najprzyjemniej kiedy nisko lecę tak abym mogła dotykać to
co w zasięgu wzroku: na wzgórzu wiatraki mielą wiatr a wyżej
góra wzniosła łysinę jak krowi kałdun rozdęty od bujnych traw.
Krzyk jastrzębia z prastarych lasów i stukot dzięcioła rozrywa
partyturę w wielotonowe odgłosy. Zanurzam myśli w zielonej
dolinie i doję kozy zaklinając pszczoły na kwiecistych łąkach.

Z prądem powietrznym przemieszczam się w kierunku Reuland.
Z podcieni wyłania się stare zamczysko w kręgu smukłych baszt.
Stare kamienie oplatają pasmem wzniesienie i strumień spływa
obok kościoła. Gregoriańskie śpiewy ponad dzwonnicą płyną w dal.
W niemieckim platt jakoś dziwnie brzmią akcenty na gloria, gloria.

Kilometr dalej osiadamy pionowo na placu przed Strażą Pożarną.
Orkiestra dęta wygrywa marsze niemieckie
i krokiem wojskowym
wchodzę do budynku. Zgrabne kelnerki przynoszą obiad na stół.
Zapiera dech: danke, danke odpowiadam wyjmuję euro i słyszę
nicht,nicht w cenę przelotu wkalkulowano obiad: bon appetit.
Moje zmysły bombardowane są przez to, co nowe i bardzo smaczne.

J.G.

autor

jadgrad

Napisany: 2018-04-05 Dodano: 2018-04-05 12:20:00

Ten wiersz przeczytano 1653 razy

Oddanych głosów: 109

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie