ludź
Mianownik lp. ten ludź Dopełniacz lm. tych ludziów
zbiór
upodobań dążeń
chciejstw
nie rzadko mściwy
naiwny
ciągle mało
nie mylić Mao bo to nie ludź
tarzający się w próżności
pasje
dla przetrwania
poddaje się
zyskuje tytuł
nie szacunek
wrażliwy
szczególnie na krytykę
posiada honor
konkrecja
jeden korek
wentyla brak
granat
dawno nikomu nie dziękowałem
bm
Komentarze (20)
Fajna ironia. Ludź :)
Miłego dnia.
Witaj burass-
tu korty - jako kontynuacja naszych ziemskich hobby,
pasji,
dążeń ..
Pan Jezus powiedział
" idę przygotować mieszkań wiele",no to dlaczego nie
miałoby być i kortów przed domem...
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję wszystkim za odwiedziny i komentarze...:)
Pozdrawiam
ciekawe
Fajnie. Pozdrawiam.
A "dzień dobry" ludzik mówił?
A paciorek odmawiał?
A sąsiadce chorej zakupy przyniósł?
I jeszcze sporo byłoby pytań, ale nie będę się w
spowiednika bawić.
Niechaj ludź przemówi ludzkim głosem
i bez patosu.
O ludziu coś ty tu za gramatykę wymyślił-ale wiersz o
ludziu z dobrą ironią.Miłego.
hmmm... ależ niesamowity przekaz, jak dla mnie
logicznie poprowadzone myśli w nowatorskim ubraniu :-)
Nie kaleczę języka polskiego od kiedy nauczono mnie
poprawnego wysławiania, w wyjątkowych sytuacjach
używanie dziwolągów wybaczam, szczególnie autorom na
Beju :))))
Za 'ludzika' plusik zostawiam i z uśmiechem
pozdrawiam.
ludź,ludzia,ludziowi,ludź,ludziowi,ludziem, o ludź
!pozdrawiam.
:):) fajnie
samo ludziowe życie,,,,pozdrawiam :)
podoba się:)
przyciągnął mnie tytuł, warto było zajrzeć.
pojedynczy ludź to jest to dobra ironia Pozdrawiam:))