Ludzie

Pędzić przed siebie na złamanie karku
pozapominać myśli , połamać języki
choć już popołudnie widać na zegarku
to wciąż dla społeczeństwa jestem nikim

Ustać na moment w miejscu tym na nogach
palce spleść ,oczu nie drążyć na swetrze
choć nie zostałem tu skreślony przez Boga
to dla obywateli wciąż jestem powietrzem

Patrzeć na przyszłość będąc tutaj obecnym
usta zwilżyć wodą , uszy wysłać na wakacje
choć krajobraz wokół jeszcze jest niebezecny
to elektorat zawsze ma nieprzyzwoite racje

Śnić w nicość może łatwiej będzie teraz
sny kraść innym , kroki stawiać na lodzie
choć przyszło nam z obcą ojczyzną umierać
to naród szybko wyśni przyjaźń na wschodzie

Krzyczeć aż tchu w piersiach zabraknie
pozdzierać kolana , stóp poznać krwawice
choć ziemia wciąż chwili spokoju łaknie
to ludzie cały czas znaczą swoje granice

Milczeć póki podniebienie śpi w przełyku
słowa pomylić , pozamieniać gesty i czyny
choć rozwiewa się miłość narodzona w krzyku
to ludność nigdy nie przyzna się do winy !

autor

johnmaclane

Dodano: 2011-07-05 11:55:54

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie