Lustrzane marzenia

Stojąc przed ciemnym lustrem
Niczym czarnej tafli jeziora
Coś się w nim odbija
Można chmury ze snu?
A może to czerni zmora?

Spojrzałam srebra okiem
W dali zimno było
Sypnęło puchem z jasności
Jakby się skończyło

Zlałam się ze srebrem
Czujne dwa światy
Czujna dusza śledziła bielą
Chciałam uciec, a Ty?

Podążałam jasna drogą
W dali kobzy muzyka
Krążyła wokół bieli przejrzystej
Błękitna dusza skrzypka

I zniknęło nagle wszystko
Sceneria: zielonych pagórków tysiące
Wszystkie w czerwoną kratę
Złotem zachodziło słońce

Tak cicho zaszło
Rzucało srebrzyste cienie
Na czerwień serca
Lustrzane zapomnienie

To tylko wspomnienie
To seria niefortunnych zdarzeń
Tęsknota za beztroską
Ucieczka do krainy marzeń...

A Wy często uciekacie w dalekie krainy?

autor

Aranel

Napisany: 2006-01-10 Dodano: 2006-10-28 21:54:27

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie