Lustrzane uczucia

"I znów za szczupła
za szczupła by nie zniknąć" miłość ma być:) bez
miłości tak dziwnie jakoś...

można się w nim zatracić i już nie wrócić...

"Wicher uczuć wciąż mknie po zakamarkach myśli" -
pięknie....

taka za szczupła to już anoreksja a to nie zdrowo :)
pozdrawiam

Albo lustro figlarne, z przekory czaruje, pozdrawiam:)

wolę "grubszą" miłość":)) taką na dobre (mniam) i na
złe. Ładny wiersz. Poczytałam i nasunęły się
refleksje. Jaka powinna być?

Kiedy nadejdzie ta prawdziwa miłość, która będzie tą
jedyną. Poznasz ją po tym, że nie będą już potrzebne
żadne lustra a wszystkie wady znikną. Ona sprawi, że
to co kiedyś było problemem przestanie istnieć.
Pozdrawiam:)

moze skoro ta nie wytrzymala proby czasu trzeba szukac
mocniejszej

Hmmmm - powiem tak; miłość prawdziwa, gdy nadejdzie,
rozgości się, położy się na sofie....i wkrótce
przybędzie jej trochę kilogramów...nie będzie za
szczupła

Miłość, któż ją zrozumie? Bywa, że cienką nicią szyta
- nie szkodzi, najważniejsze aby aby ta nić była mocna
:D

"co wad kochankom ujmuje" bardzo ciekawie, zatrzymałaś
mnie :-)

Miłość!!! Ona znika czy my ją gubimy? Pozdrawiam!

Wicher miłości wszędzie dotrze-pozdrawiam!