Łza

Łezka mała
moje własna
świeciła jasno
lecz przygasła.

Tak jak słońce
o poranku
blaskiem dotarła
do oczu zakamarków.

Już chciała
tam zostać
na stałe
na zawsze.

Ale ja
jej nie chciałam,
wygnałam-
niech zgasnie.

Bo po co
mi ona?
Ta wiecznie
przygnębiona.

Niech
mnie zostawi
jak słonce
niech zajdzie.

Bo dzień
już minął
a radośc
nie zgaśnie.

Cieszmy się życiem:)

autor

Wesoła

Napisany: 2007-03-06 Dodano: 2007-03-07 17:48:48

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie