Łzy

Strumień w jasnych oczach mignął
I smutek zaszedł między serce
A uśmiech z twarzy nagle zniknął
Choć on mógł zrobić tu najwięcej

W ciemności srebrne krople świecą
Samotność blask im gwiazd odbiera
Więc nikną czekając że znów zaświecą
Czekają w nadziei aż ktoś je pozbiera

Jak kryształ czysta łza bez kresu czeka
Bez wiary bo przecież każdy łzy się wstydzi
Lecz na próżno gdy zamknie się ludzka powieka
Na próżno nadzieje bo nikt już nie widzi

Jak trudno zrozumieć im naturę człowieka
Przez którą one w biegu gładko spłyną
Jak trudno zrozumieć ludzkiej naturze
Łzy które w złym słowie z przepięknych oczu płyną

Więc one nie zbędne po świecie się gonią
I po skale płyną w wielką uczuć moc
I dziwią się ludziom że w morzu łez toną
I nic nie krzyczą wołając o pomoc

autor

RVI

Napisany: 2006-08-02 Dodano: 2006-08-09 09:30:49

Ten wiersz przeczytano 962 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie