Ma Rysia

Dziękuję Wam! Jestem wzmocniony od lewej przez Wolnego
Duszka, a od prawej od Ciebie - myślę, że to wystarczy
do szczęścia.. :-)

Poruszyłeś mnie tym wierszem. Cenię taką wrażliwość i
mocno przygarniam ją ku sobie.
Niech się darzy :):)

Adopcja dziecka jest z pewnością bardzo dużym
wzywaniem i odwagą, msz,
bo jednak nie własne dziecko nie każdy potrafi
pokochać, tak jak własne, a ono tej miłości
potrzebuje, nie wiadomo jakich miało biologicznych
rodziców, itp, czy nie ma za sobą jakiejś traumy, w
każdym razie z pewnością to piękna sprawa, jeśli
ludzie się decydują na adopcję, sądzę, że często tak
się dziej, gdy sami nie mogą mieć dzieci, choć czasem
chcą po prostu pomóc dziecku z trudnym życiowym
startem.
Z pewnością to dobrze, że są takie osoby.
Pozdrawiam, z plusem, dobrej nocy życząc, Groszku.

(oddając hołd rodzicom kolegi ze Zgorzelca, którzy
ustalili sobie po otrzymaniu pozwolenia na adopcję, że
"pokochają" całym sercem zaraz pierwszego dzieciaka,
który zostanie im pokazany.. ..on, kilkuletni
chłopczyk przypomina sobie z tego dnia, jak biegając
na golasa po nowym mieszkaniu obejmował i całował po
kolei wszystkie sprzęty (TV, meble itp.) ciesząc się,
że to "wszystko moje?"..
..a dla nas przykład na temat odmiennego zrozumienia
znaczenia słowa "miłość")