Magia świec

Krzesząc miłość

Rozpalam ogień w naszych sercach
Zacznijmy od dłoni
Zapalam zapałkę, zapalam świeczkę
Iskierki zacierki jak gwiazdy Twoich oczu
Błyszczą, w głębi oceanu niebieskiego niespełnienia
Płomień przeskakuje z zapałki
Tli się po woli syczy knot
Tak jak nieśmiało szukają się nasze usta
Dłoń głaszcze włosy, dłoń gładzi twarz
Dłoń łapie za kark
Oj całuj mnie tak, niech pali się świeczka
Niech płomień tańczy do utraty tchu

Taniec płomienia na wietrze
Drżysz? - ja też
Chcesz? – chcę

Teatralny szept
Z zapałki ostatni wypala się świerk

Spala się wosk, z czasem wydłuża się knot
Zapach wanilii, zapach miłości
Mruczysz

Zapach zgaszonej świeczki, jak zapach spełniania
Miesza się zapachem upojnej nocy
Kiedy zasypiasz w mych ramionach

:*

autor

deMargo

Napisany: 2009-08-11 Dodano: 2009-08-11 09:21:12

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie