MAJOWA ŁĄKA
Pokochałem wiatr wiosenny,
który pieści twoje włosy.
Bezszelestnie Cię dotyka,
przypomina czar rozkoszy .
Byłaś wtedy cała naga,
na zielonej łące kwiatów.
Ja wpatrzony w oczy twoje,
czułem woń tych aromatów.
Piersi mokre tak od rosy,
naprężone jak membrana.
upijają swym wyglądem ,
niczym kielichem szampana.
Dywan tkany stokrotkami,
tak otacza kibić,łono.
Wplata się tak umiejętnie,
jak dojrzałe wina grono.
A ten oddech przypomina,
rozpalone kuźni miechy.
Które żaru podsycają,
dostarczają tej uciechy.
Cóż minęło już ćwierć wieku,
wiatr rozwiewa pęk warkoczy.
A my razem na tej łące,
wciąż wpatrzeni w nasze oczy.
autor
Prymus
Dodano: 2014-05-12 00:09:22
Ten wiersz przeczytano 1810 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Majowa łąka sprzyja zakochanym :) Pozdrawiam.
Ładnie, subtelnie:)
Ładny :)
Wierszyk ładny i "bardzo" obrazowy hihi :D
Laska nebaska ;)Proszę bardzo:
Gdy odchodzisz...
Więc odchodzisz mocno skąpana w słonecznych
kroplach bursztynu, a ja taki samotny
siedzę utopiony w mych myślach złorzecznych
i w mych wspomnieniach ulotnych...
Światło twe włosy ozłaca, kosmykami
cienkich liń ostatniego babiego lata,
gałęzie stają się smutnymi smyczkami
skrzypiec upadniętego w cieniu kwiata.
Wiatr owiewa wszystkie pozostałe liście
jak inspektor wielkiego dzieła miłości,
a czasami gdy ktoś się rozpuści, ściśnie
silnymi rękami z wielkiej lubości.
Jesień minęła dmuchniętymi płatkami
czerwonej róży o bardzo słodkiej woni
i nawet nie wiemy, że zawsze mijany
jej kielich byłby koroną na twej skroni.
Śnieg pomału sypie tworząc zaspy oczne;
a z daleka słychać skrzypienie twych butów
i pytanie co teraz bez Ciebie pocznę?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Piękna ta majowa łąka i Wy na niej już tyle lat.
Gratuluję!
Pozdrawiam serdecznie:)
nie ma to jak łąki
aż chce się rozpiąć ramiona
i tańczyć pod błekitem umajonym w:)
Pięknym ta łąka darzy kwieciem,
skoro już tyle lat w duecie!
Pozdrawiam!
Ćwierć wieku na tej samej łące, i to w pogodę i
deszcz, w upał i mróz srogi, w śnieżyce, zawieje i
pluchę - no,no..
I właśnie to należało jakoś poetycko,
metaforycznie,lirycznie wpleść w ten wierszyk, wówczas
stałby się on prawdziwym lirycznym wierszem.
Romantycznie i cudnie,że tak już ćwierć wieku na tej
łące razem jesteście:)
Pozdrawiam
Fajny, gorąco sie zrobiło ;)
Pozdrawiam ;)
Pięknie o miłości:-D