makatka z labradorem

Pobielało, posrebrzało,
szyba na jeziorze pęka,
jakby tego było mało
już po świętach.

Słońce ponad lasem toczy
roztrzepany żółty owoc,
wróbel do karmika wskoczył
drobiazgowo.

Mały chłopiec w wielkiej czapie
psu na szyi związał wstążkę
i utula w ciepłej łapie
bladą rączkę.

Pan labrador wdzięcznie słucha,
wszystkie szepty zapamięta.
Tyle szczęścia w dwóch serduchach!
Tyle szczęścia...

autor

z nick-ąd

Napisany: 2022-01-09 Dodano: 2022-01-09 11:54:34

Ten wiersz przeczytano 758 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie