Mako-nellka

Zasennie, cicho kończy się dzień.
Snując zaklęcia w melodii mgieł,
mak wszelkie troski usunął w cień

Pośród srebrzystych księżyca lśnień,
mrok sypiąc gwiazdy na niebo wbiegł.
Zasennie, cicho kończy się dzień.

Miękkim półszeptem miłosnych tchnień
nawet sam księżyc rumieniec spiekł,
gdy mak myślenie odsunął w cień.

Nim noc przeminie pragnienia zmień,
i niechby nawet diabeł się wściekł.
Zasennie, cicho skończy się dzień.

Rozpalmy zmysły dla ciała drgnień
i czas niech tylko spowolni bieg.
Kiedy mak troski usuwa w cień.

Sen zamknął oczy wśród myśli mgnień,
słodkim zmęczeniem w powiekach legł.
Powoli, cicho skończył się dzień,
gdy mak już troski usunął w cień.

autor

Nalka31

Napisany: 2011-01-29 Dodano: 2011-01-31 20:07:17

Ten wiersz przeczytano 857 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie