Małpie filgle

W pewnym zoo, gdzie zwierząt wiele,
małpia mieszka też rodzina,
jedna bzika ma w swym ciele,
bo bez przerwy się wygina.

Najdziwniejsze robi triki,
i po linach skacze chętnie,
nie ma dosyć gimnastyki,
jest wytrwała nieprzeciętnie.

Tak od rana do wieczora,
to na głowie, to na rękach,
wciąż wigoru ilość spora,
innym małpom głowa pęka.

Patrzeć muszą na wybryki,
skoki, tańce, figle różne,
biegi, skłony, pajacyki,
sióstr i braci słowa próżne.

Mówią ciągle jej zmartwione:
- ile można tak wariować,
skończ te harce ulubione,
spróbuj się już opanować.

W małpiej leży to naturze,
by po drzewach fikać dużo,
ale skoki twe na sznurze,
nic dobrego tu nie wróżą.

Za nic jednak miała rady,
doświadczonej swej rodziny,
aż minęły jej napady,
kiedy w końcu spadła z liny.

Biadolenie, krzyki, wrzaski,
połamane ręce, nogi,
i rozbity nos jej płaski,
wstać nie może dziś z podłogi.

Można bawić się ciekawie,
przyciągać uwagę tłumu,
byle nie dostać w zabawie,
czasem małpiego rozumu.

autor

i.g.

Dodano: 2011-05-21 13:04:47

Ten wiersz przeczytano 17737 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie