Mały kwiat

pewnego ranka się budzę na łące
zdziwiona wdycham woń kwiatów
stokrotek habrów widzę kicające zające
w oddali widać kominy domów
słychac śpiew ptaków
na niebie świeci słońce jest czyste niebo
połyskuja piękne kolory maków
na środku łąki rośnie cudne drzewo
patrzę dziwię sie gdy nagle przemawia
z przestrachem chcę uciec
lecz drzewo zaczyna rozprawiać
mówi że każdy przyrode chwali
a jednak nic nie robi by ja doskonalić
wskazuje konarem na świat
po lewej złej stronie
rośnie tan tylko jeden mały kwiat
prosi by w drzew koronie
ujrzec prawdziwa przyszłosć natury
z góry wszystko widać
z lewej jest brud kurz budynków wielkie postury
przerażający to widok gdy żaden ptak
nie przeleci i roście tylko jeden mały kwiat
tak bardzo zraniony...

autor

milcia

Dodano: 2004-10-21 16:23:42

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie