Mama i deszcz
Mamo, idę do ciebie,
pada deszcz,
deszcz z moich łez.
Idę przez cmentarz,
wspominam czas,
w którym byliśmy razem.
Mamo, stoję przy twoim grobie.
Dziś jestem sam, ciężko mi.
Wkrótce moje prochy,
złożą obok Twoich
i będziemy razem na wieki.
Mamo, przytul mnie,
wiem że to jest niemożliwe,
czuję ciebie i ciepło,
które mi dałaś,
Ogrzewa mniei, daję siłę,
aby żyć.
autor
Sarek56
Dodano: 2022-09-02 09:50:32
Ten wiersz przeczytano 603 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Poruszający wiersz, pełen smutku i tęsknoty... Bliscy
zawsze będą z nami, nawet jeśli są już po drugiej
stronie...
Dusza nie umiera, lecz powraca do Wszechświata -
stwierdzenia w tym… duchu pojawiają się w świecie
fizyków zajmujących się mechaniką kwantową coraz
częściej. Nie są to nowe koncepcje. Ostatnio jednak
przez całkiem poważną prasę popularno-naukową
przewinęła się seria publikacji na ten temat.
Od 1996 r. amerykański fizyk Stuart Hameroff oraz sir
Roger Penrose, fizyk teoretyczny z brytyjskiego
Uniwersytetu Oksfordzkiego, pracują nad "kwantową
teorią świadomości".
Zakłada ona, że świadomość - albo, inaczej mówiąc,
"dusza" ludzka - generowana jest w mikrotubulach
komórek mózgowych i stanowi w rzeczywistości wynik
kwantowych efektów. Proces ten nazwano "zorkiestrowaną
redukcją obiektywną". Obaj badacze uważają, że ludzki
mózg jest w rzeczywistości komputerem biologicznym, a
ludzka świadomość - programem realizowanym przez
komputer kwantowy znajdujący się w mózgu, który nie
przestaje działać po śmierci człowieka.
Zgodnie z tą teorią, gdy ludzie wchodzą w fazę zwaną
"śmiercią kliniczną", mikrotubule znajdujące się w
mózgu zmieniają swój stan kwantowy, ale zachowują
informacje w nich zawarte. Rozkładowi ulega więc
ciało, ale nie informacja, czyli „dusza”. Świadomość
staje się częścią Wszechświata, nie umierając.
Przynajmniej nie w tym sensie, jak wydaje się
tradycyjnym materialistom.
Zapożyczone ze strony "Młody Technik"