Mamo

Nie ma jej już z nami,
pozostały wspomnienia i żal,
że nie spojrzę jej w oczy,
nie zobaczę uśmiechu
i słońca które biło z niej.

Mamo, wiem że chronisz mnie,
patrzysz z góry na mój świat.
Prowadzisz mnie,
abym szedł prostą drogą,
Omijał rafy, które mogą mnie ranić.

Dziwny jest ten świat bez Ciebie,
Wieje pustką i wyciska morze łez.
Gdy pomyślę, że Ciebie nie ma,
nie mogę odnaleźć siebie.
Chciałbym być szczęśliwy,
ale nie wiem jak mam żyć.

Mamo weź mnie za rękę
i poprowadź mnie do domu,
gdzie będę szczęśliwy.

autor

Sarek56

Napisany: 2021-12-20 Dodano: 2021-12-20 10:37:00

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie