Mania rzeczywistości na cenzurę
Mieszkamy w zamkniętych pokojach,
obciążeni formatami cyfrowymi oraz
definicją godzin.
Rutyny destylują nasz czas,
zjadając godność i empatię
z manią rzeczywistości na cenzurę.
Marzenia o ciszy
zakamuflowane jako pustka,
nawiedza nasze włókna nerwowe.
autor
Mirabella
Dodano: 2022-09-26 08:29:28
Ten wiersz przeczytano 518 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bardzo interesujące spojrzenie na rutynę i stagnację w
związku...
Pozdrawiam :)
Kiedyś między dwojgiem ludzi kończy się zakochanie.
Musi się skończyć. I wtedy musi być coś, co łączy (nie
dzieci) - wspólne hobby, zamiłowania, pasje. Gdy tego
wspólnego czegoś nie ma, to zaczyna się samotność we
dwoje. A wybór jest duży: blues, country, brydż,
szachy, znaczki, konie, kwiaty, poezja itp. Moja żona
nie wiedziała, że kocha bluesa, a od jakiegoś czasu
już wie.
Pozdrowionka :):)
Świetny wiersz, zatrzymał.
Pozdrawiam serdecznie :)
To trafna diagnoza.
mój głos i szacun jest twój
Twoja refleksja zatrzymała...
Pozdrawiam
myślę, że nie należy się poddawać takiej
rzeczywistości. A marzenia o ciszy i mnie się w końcu
spełnią (obym tylko się jej nie przejadła)