mapy

Głębokie, metafizyczne i chyba długo noszone. Taka
malarskość wojny.
Wartościowy tekst.

I tak przeważnie nie wszystko idzie z planem. Właśnie
najszczęśliwsze bywają wydarzenia wynikłe z chwili,
szybkiej decyzji ale i z przypadku (czy z opatrzności,
jak kto woli). Wszak jeden jest świat, choć widzimy
każdy - każda, inne jego oblicza. Pozdrawiam.

0ziekuje

Trzeba się pochylić nad mapą, ma której wrysowana jest
droga naszego życia. I trzeba się zastanowić nad
kierunkiem, w którym ruszymy.
Ciekawy wiersz.

Mimo, że jest ułatwieniem to jednak czasami mapa
potrafi zwieść.
Wiersz skłania do refleksji nad życiowymi kwestiami
bytu.
Pozdrawiam
Marek

Mapa zawsze jest uproszczeniem.
Zamiast wsi - domek,
zamiast lasu - parę drzewek,
zamiast pustyni - kropki...
Żeby oddać wszystko, jak jest na prawdę
potrzeba by skali 1:1,
a tam, gdzie nasycenie zjawiskami, obiektami, emocjami

jest szczególnie wysokie - może jeszcze większej.

@ Mily, za hasłami - globalizacja i multikulturowość
stoją po prostu idee rozwoju przedsięwzięć w dużej
skali którym przyświeca idea finansowego zysku,
migracje mas ludzi za lepszym życiem, plany często
utopijne i krótkozwroczne, marzenia czasem
niespełnione i krótkowzroczne, manowce wynikające z
braku zrozumienia innych kultur i niewypracowanych
wspólnych wartości. Niektóre procesy zmian ze starego
dobrego na nowe dobre trwają dłużej niż ludzkie życie.

Pomysł totalnego globalizmu i mieszania kultur oraz
światopoglądów niesie światu... każdy sobie dopowie...

Pozdrawiam

Uwięziony rozbitku- te słowa celnie pokazują
dzisiejszego człowieka zagonionego za mamoną.

Obecnej wiosny odbywa się być może zmiana granic i map
za pomocą czołgów, rakiet i nienawiści. Czy dymy
zamiast chmur mogą zdezorientować odbywające coroczną
wędrówkę bociany? Nie. Natura rządzi się swoimi
prawami, i człowiek, nawet jeśli miast być
krzewicielem humanizmu, jest barbarzyńcą, zawsze wobec
niej jest przegrany.
Uciekać? Ale dokąd?
Pozdrawiam serdecznie i pozwalam sobie zaprosić na
prawosławny wielkanocny barszcz ukraiński. :):)

To mi przypomina "Mapę" Szymborskiej.
Jej ostatni wiersz- niezwykły- taki inny.
Piękno granic mapy i ułuda świata.