Marsz pożegnalny

Mój pogrzeb miał być inny.
Mieli stać nad trumną i płakać.
Nikt nie miał czuć się winny.
Wszyscy mieli myśleć,że uczę się latać...

Mama miała szlochać,
tata miał cichutko łkać,
mieli nadal mnie kochać,
spokojnie na cmentarzu stać...

Lecz większa tragedia się stała,
ja umarłam, a Ty mogłeś żyć,
praca Twego serca nagle ustała,
gdy postanowiłeś za mną iść...

Myślałam,że poradzisz sobie,
że wspomnienie o mnie odejdzie w cień,
a Ty wziąłeś noż w ręce obie,
przebiłeś swe serce,przeklinam ten dzień...

Wielka żałoba w naszych rodzinach,
cisza,łkanie i pocieszanie,
jesień jest,deszcz w szyby zacina,
modlą się o przetrwanie...

Niestety nie spotkałam Cię tu,
Pan Bóg powiedział,że jeszcze nie teraz,
lecz myślę o Tobie,nie odchodzisz z mych snów
wśród Aniołów na pewno widziałam Cię nieraz!

Mam nadzieję,że nadal kochasz mnie,
że to nieprawda,że już nie ujrzę Cię...
Bo mówią,że w niebie inaczej niż na ziemi,
że jesteśmy dla siebie obcy,i nic tego nie zmieni...

autor

Nathalia

Napisany: 2007-12-16 Dodano: 2007-12-16 14:39:35

Ten wiersz przeczytano 948 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie