Martwy Eksponat

Jak to dobrze, że znalazłem opiekuna.

Wcześniej błąkałem się bezwładnie po śmietnikach,
a teraz mam pana i to w dodatku artystę! Musi być dobry.
Jestem tylko trochę głodny - nie jadłem już kilka dni.
Na pewno jest powód, dla którego nic jeszcze nie dostałem.

Dzisiaj zaprowadził mnie do wielkiego domu,
tam przywiązał sznurkiem do ściany i kazał mi się nie ruszać,
ale przecież ja i tak nie mam siły. Pojawiło się dużo ludzi.
Czemu wszyscy się tak na mnie patrzą? Boję się ich.

Po jakimś czasie jednak wszystko stało się tak jakby mniej groźne.
Ludzie uśmiechali się i robili zdjęcia. Chyba dobrze się spisałem.
Chciało mi się spać, a mój sznurek zaczął tak przyjemnie pachnieć.

Pamiętam... pachniał jak kiełbasa.

Ku pamięci Natividada - psa zagłodzonego przez „artystę” Guillerma Habacuc Vargasa.

autor

ZeU

Napisany: 2007-11-10 Dodano: 2007-11-10 22:48:59

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie