Maski

Żyją pośród nas, aktorzy na deskach teatru życia.
Uśmiechnięci i pogodni witają nas zakrwawionymi rękami.
Patrzymy w ich oczy, zamaskowaną głębię tragedii.
Ślepi na ich krzywdę podajemy im dłonie które oni całują.

Tak niewielu z nas ma moc, aby spojrzeniem przełamać ich iluzję i okazać im pomoc o którą nie proszą.
Tak wielu z nich cierpi, choć w naszych oczach są tacy sami jak my.
Z dnia na dzień, odgrywając swoje role, umierają kawałek po kawałku.
Ich maski kruszą się, pękają, ukazują prawdę.
Widzimy to przez łzy, kiedy ich uśpione ciała pożera ziemia.

Gdzie byliśmy?
Obok nich...
Czy coś zrobiliśmy?
Nie... Daliśmy się zwieść uśmiechniętej masce.

Sztuka dobiegła końca.
Kurtyna opadła.
Uśmiechnięta maska leży strzaskana na scenie a odziany w purpurę aktor leży obok niej.

Kiedy czujecie ze dzieje sie cos niedobrego, nie dajcie sie zwiesc pozorom...

autor

czlowiek we mgle

Dodano: 2007-01-16 17:40:32

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie