Matce poetki
wszystkim matkom pań piszących na tym portalu
Co czujesz matko kiedy ONA
wykuwa wiekuiste słowa
co czujesz gdy zaklina światy
w swoje młodzieńcze poematy
Jej oczy pełne melancholii
a z wierszy zapach czuć magnolii
Co czujesz matko przeszczęśliwa
i jakich Bogów wtedy wzywasz
Co czujesz gdy wkłada w twe dłonie
młodzieńczy żar, poezji płomień
Co czujesz gdy wierszem świat rozognia
czy płoniesz z nią razem jak pochodnia
Bądź jej westalką, bądź jej muzą
łagodnym tchnieniem oraz burzą
Bądź jej promieniem i miłością
i o poezję ciągle proś ją
Komentarze (3)
oj, potrafisz wymyc moje oczka,a kilka razy juz
czytałam
Ładny wiersz. moja mama nie wie, że pisze, ale nieraz
była mi natchnieniem i podporą. niebanalny pomysł na
wiersz.+
Zamień "twe" na 'twoje'.