Matczyne oczy

https://www.youtube.com/watch?v=jrE_tQzzY1g

Oczodoły okien, długie rzęsy firanek,
odprowadzały nas wzrokiem zawsze do szkoły.
Tak się tu zaczynał, dziecięcy ten poranek,
oczy naszej matki, w ciszy wszystkich żegnały.

Myśmy to wiedzieli, może każdy dla siebie,
nikt się nie oglądał nie spojrzał w tamte oczy.
Niech wie, że nie wiemy, tajemnica dla Siebie,
patrzyła, czekała, aż próg domu przekroczysz.

Dzisiaj widzę matki, ten łzawy wzrok za nami,
który zagnieździł się w sercu jakże głęboko.
Kawałek miłości, przeplatany cierpieniami,
czemu nie spojrzałem, jakże tkliwie, szeroko.

Siedzę dzisiaj, widzę, tamte oczy już martwe,
Ty Mamo jak kiedyś, patrzysz teraz z nagrobka.
A serce synowskie, po wsze czasy otwarte,
ja patrzę...za późno, niechaj tu będzie kropka.

"W ciemnościach stoi postać matczyna, niby idąca ku tęczowej bramie. Jej odwrócona twarz patrzy przez ramię, a w oczach widać, że patrzy na syna" - Juliusz Słowacki.

autor

anula-2

Napisany: 2017-07-21 Dodano: 2017-07-21 07:18:47

Ten wiersz przeczytano 1649 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie