Matka modlitewna

Dziękuję, Kochani, za Waszą empatię :) Niemniej:
gdybym sama kilkakrotnie nie spotkała się ze
zjawiskiem / sytuacją, kiedy na tzw. gwałt
odratowywane Dziecko [także i w mojej najbliższej
Rodzinie] okazywało się w dalszej przyszłości dla
jego najbliższych utrapieniem, to nigdy nie
pogodziłabym się z tym wyżej opisanym.

Wiele napisałam już na temat dzieci, szczególnie tych
- biorąc z samej siebie przykład - skrzywdzonych.
Niekoniecznie bitych, ponieważ psychiczny terror
również wypala na ich mentalności niezatarte piętno :(


Najserdeczniej Wszystkim oraz dla Wszystkich...

dylemat nie tylko teologiczny

Mężczyzna nie zrozumie, ale próbuje.

Poruszający wiersz i wspaniała, godna naśladowania
postawa Autorki w życiu.
Pozdrawiam serdecznie.

Poruszające ostatnie wersy.

Piękny wzruszający wiersz. Przeczytałam z wielkim
wzruszeniem. Pozdrawiam Lidio.

Niesamowity wiersz.
Bardzo głęboka refleksja i przesłanie.
Pozdrawiam w zadumie nad wierszem.

Głęboko refleksyjne wersy, pozdrawiam ciepło.

Już nie boli, kochane Panie :) Zaadoptowałam
modlitewnie - na razie - czternaścioro dzieci, ratując
m.in.: nie rokujących nadziei na przeżycie
wcześniaków; Grzesia z zespołem Downa czy Leosia z
guzem nadnerczy. Przychodzą we snach, jak np.
prześliczna złotowłosa Marysia, która przytulając się
do mnie, prosiła: "Mama, ratuj".
Kolejne, piętnaste powinno się narodzić 2 grudnia br.
:)
Serdecznie za komentarze :)))

Pomilczę nad wierszem.
Pozdrawiam serdecznie

Przejmująco skłaniasz do refleksji Lidio...Pozdrawiam
z uznaniem :)

Wyśmienity Wiersz,
zwięzły, mocny w przekazie, wymowny,
z uznaniem,
pozdrawiam serdecznie:)

Wielka refleksja. Pozdrawiam serdecznie, dziękując za
niezwykły komentarz u mnie.

przejmujące słowa.

Jeszcze dopowiem innym myślowym skrótem:

I tyle. Pamięci Jedynego Dziecka

Różowy i syty usnął
przy pełnej piersi na

zawsze. Nie dopatrzyła jego
anielskich skrzydeł. Zdławiła
ją niema rozpacz

25.10.2020

Widocznie miało tak być... :)