megalomania

dżdżysty wieczór w zakątkach megalomanii,
odnajduję kruchość w spoinie myślenia
dążę do doskonałości, pozwalam sobie
na sztywną pozycję, wobec przyjaciela

nie poddaję się innej wiedzy, mam jednego
autora. moje doświadczenie, przemyślenia.
twardo się zapieram, łykiem spajam świadomość.
gałęzie drzewa poddają się nawałnicy

a nie potrafię policzyć gwiazdek na niebie.
słowa mi oddech zatykają, krzyczą jeść jeść
połykać tak szybko nie mogę, dławię się
napastliwością. obrona ,odruch wymiotny,

twarz zdeformowana od obrzydzania ludzi,
nie łatwo wyrazić coś uśmiechem, może wstyd



(B)

autor

burass

Napisany: 2009-06-03 Dodano: 2009-06-03 00:02:49

Ten wiersz przeczytano 1068 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie