Mgła
Słońca promyki
świetliste ogniki
co mi po nich
beznadzieja rozrywa mi serce
powiedz
ile można jeszcze
płynąć marzeniami
unosić się morskimi falami
wszystko w myślach tylko
w duszy zachwycie
która wyrwać się nie może
chociaż chce naiwnie
nienależycie
po co wszystko takie zielone
kolorowe pachnące młode
ja dzisiaj marzyć nie chcę
nie mogę
wspomnienia
same się pchają
a ja z nimi walczę jak z osłem
bo one wracają
świat ma dzisiaj dziwną minę
ja się pytam
on milczy uparcie
i ucieka
już go nie dogonię
mgłę ma na ogonie.
Komentarze (8)
bardzo sugestywnie napisany...zatrzymuje jak mgła i
wyciągnięte dłonie....zatrzymane wspomnienia...
Mgłę rozmyją słonka promienie nastąpią wówczas
radosne dni.Trzeba nadziei .Pozdrawiam cieplutko
Śliczny wiersz, wzurszający......
Piękne są Twoje wiersze, wszystkie są bardzo
wzruszające, ciepłe i delikatne...
Ten też jak zwykle jest bardzo ładny :)))
Pozdrawiam :)))
A te wspomnienia uparcie wracaja wraz z mgla.
Popatrz Kornatko juz slonce swieci,zaraz sercu bedzie
lzej.Piekny wiersz.++++
"wszystko w myślach tylko" szkoda, że to tylko w
marzeniach...
Kiedy mgła opada, wstaje słońce. W tym trzeba odnaleźć
optymizm
Witaj,dobry,,pozdrawiam++++