A mi się podoba
Za inspirację dziękuję Pani Grażynce Szałkowskiej :)
W niebie dawno rozgościła się otwartość
rozmarzyła się zwykła błękitu fala
szczęście dla ludzi szacunek wielka miłość
która wszystkim ludziom cieszyć się pozwala
ociepliło się życie w pałacu nieba
od zawsze każdy kocha szanuje innych
nie pokazuje pychy kiedy nie trzeba
nie szuka poklasku ani osób winnych
podoba mi się kolor mojego nieba
cieszę się razem szczęściem innych ludzi
kocham wszystkich dzieląc żytnią kromkę
chleba
i słońce które do życia wiersze budzi
18.05.2010
Komentarze (14)
piękny wiersz...
pięknie u Ciebie, takie niebo pełne dobroci i
miłości, oaza szczęścia
Ładne rozwinięcie psalmu. Pozdrawiam
....;-)))......" słońce które do życia wiersze
budzi.... " ;-))) tyle optymizmu....;-)))
pozdrawiam mokrych liści szelestem....
Dzisiaj raczej deszcz wiersze budzi :)..Mokro na
Beju..wskakuję w kalosze :).. M.
Właśnie, tylko gdzie te słońce, bo chciałbym wiersz
napisać :)
wiersz odczytałem jako kolejny głos w dzisiejszej
dyskusji na temat :"Czy każdy powinien..?"jestem po
stronie takich głosów.
"nie szuka poklasku ani osób winnych" - to wielka
sztuka dla nas maluczkich.Pozdrawiam
Wiersz pokazuje jak ważne są relacje międzyludzkie i
jak potrafią pobudzić te pozytywne:)
Podoba mi się bardzo:) Tyle w nim słońca, łagodności,
piękny wiersz:)
ja też kocham to słońce....bardzo ciepło jest u
Ciebie...
pomimo padających kropli..optymizm sie rodzi po tym
wierszu:)
Cieszy mnie, że są na świecie optymiści. Zwłaszcza w
tych czasach to cenne:)
Dobra pogoda ducha jest cenniejsza od słonecznej aury.
pozdrawiam.