Miano
Kiedyś najpopularniejszym imieniem na Śląsku była Barbórka czyli Barbara
Łojciec berkmonym boł łod pradziada
i za berkmona mioł tyż somsiada
sztyrech karlusow mioł tyn chop w doma
kerych szykowoł tyż na berkmona
A że boł krzepki nie twało wiela
prask wykulała mu się tyż cera
łokropne starani miało chopisko
jaki mo miano mieć te dziołszysko
Starka i starzik łokropnie radzi
padajom niy momy się ło co wadzić
po starce naszej dostanie wiano
nich Ana bydzie miała na miano
Na to chop pado a do pierona
po co nastympno mi Ana doma
Jo tu nie byda godoł za wiela
nic wom do tego to moja cera
I niech was insze miano niy kusi
a po mojimu Barborka być musi
sztwortego grudnia krzciny i basta
piyc mi tu zaroz kołocz i ciasta
Powiym Wom jeszcze że ta Barborka
to je nojlepszo grubiorzy Patronka
a Jego cera jak ło to idzie
na pewno dziołszkom szczynśliwom bydzie
renia
Komentarze (3)
Pochodzę ze Śląska, jednaknrodzice byli napływowi.
Dlatego język rozumiem chociaż sam nie umiem mówić.
Fajny wiersz, autentyczny. Ja też byłem krzepki, ale
wyszedł mi tylko jeden syn. :)
Pozdrawiam najserdeczniej.
No to teraz już wiem skąd się wzięło imię Barbara...
fajne podwójnie, bo gwarą pisane, pozdrawiam :)
Ciekawie napisane, podoba się :) Pozdrawiam serdecznie
+++