Mickiewicz

Niestety, wiersz jest do bólu prawdziwy, budzi smutne
refleksje i dotyka sedna, szczególnie w nawiasie i w
poincie. Poruszył mnie, bo cały weekend zmagałam się z
14-letnim synem, by przeczytał choć kilka stron "Pana
Tadeusza". Ale nie dał rady, stanęło na filmie i moich
"wykładach", przynajmniej tyle się udało... Pozdrawiam
serdecznie :)

Jeśli wiersz napisany byłby jako ironia, to co innego,
a może jednak tak go powinnam czytać,
ale mickiewiczowska grafomania mnie w wierszu razi, a
tak poza tym to nie wiem czemu ktoś pisze, że Autor
uważa się za lepszego, niż Mickiewicz, Autor ma duży
talent i potrafi pisać świetnie, msz jest dobrym
Poetą, ale ten wiersz niestety mnie zdenerwował, choć
może intencja była inna, że należy Poetę pamiętać jako
żywego człowieka, a nie li tylko tego posągowego, ale
jakoś w wierszu razi mnie pisanie o grafomanii
Wieszcza i zbędnym stawianiu mu posągów, ale przecież
to jest ku Jego chwale, która msz jest w pełni
zasłużona.

jastrz
przeczytałem Twój komentarz
pod "Tempus bonum vitae"
każdy ma prawo do własnego zdania.
Zatrzymało mnie ostatnie zdanie:

bo albo ksiądz się pomylił albo źle podałeś (podam
swoją wersję):
najlepsza modlitwa, jaką
możemy Mu dać, to żarliwe dziękczynienie w chwilach,
gdy nam się NIEdobrze wiedzie.

Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie,
Że ci ze złota statuę lud niesie
,
Otruwszy pierwej?
Coś ty Italii zrobił, Alighieri
,
Że ci dwa groby
stawi lud nieszczery,
Wygnawszy pierwej?
Coś ty, Kolumbie
, zrobił Europie,
Że ci trzy groby we trzech miejscach
kopie,
Okuwszy pierwej?
Coś ty uczynił swoim, Camoensie,
Że po raz drugi
grób twój grabarz trzęsie,
Zgłodziwszy pierwej
?
Coś ty, Kościuszko, zawinił na świecie,
Że dwa cię głazy we dwu stronach gniecie
,
Bez miejsca pierwej?
Coś ty uczynił światu, Napolionie
,
Że cię w dwa groby
zamknięto po zgonie,
Zamknąwszy pierwej?
Coś ty uczynił ludziom Mickiewiczu?

Więc mniejsza o to, w jakiej spoczniesz urnie,
Gdzie, kiedy, w jakim sensie i obliczu,
Bo grób twój jeszcze odemkną powtórnie,
Inaczej będą głosić twe zasługi
I łez wylanych dziś będą się wstydzić,
A lać ci będą łzy potęgi drugiéj
Ci, co człowiekiem nie mogli cię widziéć.

Każdego z takich, jak ty, świat nie może
Od razu przyjąć na spokojne łoże,
I nie przyjmował nigdy, jak wiek wiekiem.
Bo glina w glinę wtapia się bez przerwy,
Gdy sprzeczne ciała zbija się aż ćwiekiem
Później… lub pierwéj…

andreas- no pewnie, po co ci Pan Tadeusz ? lepsze
własne monotematyczne limeryki ;-))

Jakiś miesiąc temu znalazłem w kartonie koło śmietnika
książki.Dla mnie to gratka.Przejrzałem je.Wśród nich
było piękne wydanie "Pana Tadeusza",ale zostawiłem w
pudle,bo na co mi to.

Dzięcielina pała

wśród dzięcieliny wieszcz w San Marino
tworzył z fantazją po maraskino
gdy się stoczył pod komórkę
spytał widząc chłopską córkę
czy pałasz żądzą podkomorzyno

Bardzo smutny wiersz, msz,
też się z treścią nie zgadzam, bo mimo, że poezja
ewoluuje i np. dziś biel króluje, to nie znaczy, że
klasyka nie jest nieśmiertelna, msz jest, a geniusz
Mickiewicza jest niepodważalny, z pewnością też nie
można pisać, że geniusz pisał grafomanię, bo jak dla
mnie to duże przegięcie, Poza tym też uważam jak
Mariat, że Jego poezja jest tym cenniejsza, bo tworzył
dzieła patriotyczne choćby Dziady,
zawsze będzie w panteonie największych polskich
Poetów, a drwina z niego jest msz bardzo niestosowna,
też bez punktu ode mnie.

Nie zgadzam się z treścią wiersza, bo u kogo w sercu
umarł to umarł, ale w sercach prawdziwych patriotów
poezja Mickiewicza nigdy nie umrze. I, że porwała
wielu do czynu to fakt niezaprzeczalny, a to, że
wielu współcześnie dorównuje i przewyższa warsztatem
(biorąc pod uwagę obecne wymogi i trendy), to inna
bajka i chwała rozwojowi polskiej poezji.
Tym razem ode mnie bez punktu za meritum w temacie.

Nie wszyscy zapiszą się na kartach poezji przez duże
P... ale pisać każdy może... Jak zawsze świetnie i
mądrze. Pozdrawiam ciepło :)

Dziady" Dejmka tak mi się przypomniały.
To co się wtedy działo- porwały tłumy.
Naprawdę uważasz się za lepszego od Mickiewicza?
No, no.

Adam Mickiewicz Liryki lozańskie Polały się łzy…
Polały się łzy me czyste, rzęsiste
Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,
Na moją młodość górną i durną,
Na mój wiek męski, wiek klęski:
Polały się łzy me czyste, rzęsiste…

i ta durna aluzja do pomników
pomniki się stawia ku pamięci a nie...
ech, i tak tego nie zrozumiesz

A mnie akurat uczył o Mickiewiczu profesor,który był
pierwszym po wojnie dyrektorem mojego liceum i za taki
wierszyk o naszym wieszczu dostałbyś pałę ,,poeto,,

jastrzu,zazdrościsz i to wiele
bo byt papierowy wcale nie jest martwy
papier bowiem zachowuje wiele
czy byś znał dzisiaj dzieła literatury gdyby nie
zostały zapisane ?...
Możesz nie przepadać za Mickiewiczem i go nie lubić
ale to nigdy nie będzie oznaczało,że pisał
grafomańskie wierszyki...

Dziękuję za odwiedziny.
Maćku - nie zazdroszczę sławy Mickiewiczowi. Raczej
boleję, że ta sława z żywego człowieka pełnego
namiętności i bólu zrobiła martwy papierowy byt. Ale
Tobie - jako wzorowemu uczniowi prof. Pimki w
zupełności wystarczy wiedza, "Mickiewicz wielkim poetą
był".