Między kroplami
Słońce ziewa,
oparte o dachy,
wkrótce zniknie
za lasem świerkowym.
Chłodny marzec
ogrody mgłą zakrył.
Na gałęziach
ostatnie 'rozmowy'.
Mrok się czai
w pobliskiej gęstwinie
bzów. Niepokój
przepędza sen z powiek.
Wiatr zaczyna
zawodzić niewinnie.
A ja tylko
pomilczę o tobie.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2021-03-22 14:32:39
Ten wiersz przeczytano 4904 razy
Oddanych głosów: 102
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (105)
Cudowna melancholia.
Z wielką przyjemnością przeczytałam. Jestem oczarowana
:)))
Dziękuję :)
Dzięluję Wam :)
I ja pomilczę,:)
Nazbierało mi się osób "do pomilczenia", z Tym
wierszem powróciły ich twarze.
Pozdrawiam, Zosiu:)
Bądź przy mnie poprosi
Siądź i nie mów wiele
Łatwiej trudy znosić
razem z przyjacielem
Grażynko, dziękuję Ci. Masz ode mnie medal za
wytrwałość :)
Kolejny piękny wiersz, który ponownie czytam.
Dziś zrobiłam sobie wieczorek poetycki, to był dobrze
i miło spędzony czas, dziękuję, Zosiu
i pozdrawiam Cię serdecznie :)
Jozalko, miło Cię widzieć. Dziękuję :)
Kowalanko, dziękuję :)
Pięknie
Między kroplami wszystko zdarzyć się może jak
milczenie jest złotem a mowa słowem:)pozdrawiam
serdecznie
Dziękuję :)
Milczenie złotem dość często bywa,
pragnąc w ten sposób smutek ukrywać.
Piękny, melancholijny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia :)
melancholia zaduma i ... lekkość myśli w linijkach...
zgrabnie uchwycona cisza pomiędzy słów szukaniem
Tak pięknie "milczeć" tylko Poetka potrafi :-)