Między wersami
Z książką w hamaku w spowiedź się
wsłuchuję.
Wiatr welinowe gładzie stronic pieści.
Między oczkami siatki płyną treści,
W listowie pieśni ton senny wplątują.
Palce pospiesznie przeliczają wieki
- W nich myśl poety szuka antidotum
Na bóle świata, rewersy uroku,
Jakby opatrznej wyglądał opieki.
Wraz uśmiech ciepły ze słońcem w konkury
Błyskiem uderza, lśni jak łza na
rzęsach,
Wiatr swym oddechem do tańca zachęca.
Nagle się zrywa poemat ponury.
Szarpie gałęźmi, strąca złoto z liści;
Piasek kurzawą w twarz - jak szpilki
kłuje,
Z włosów świętego zerwał nimb. Dryfuje
W mroczne zakątki, które czernią
przyćmił.
Zagrał na harfie. Zamilkł, wrócił cichy,
W pokornej pozie przygiętej pod garbem
Spraw co być miały od zarania martwe.
Życia zdumione pękają kielichy.
Śmiech gdzieś rozdzwonił jak na mszę
dziękczynną,
Flirtem ktoś zburzył oblicze powagi,
Innemu zbrakło na miłość odwagi,
Więc w zaniechanie jak w pled się
owinął.
A hamak zlicza swoje oczka w sieci,
Kołysze miękko, w rytm serca się wkrada.
Z drzew wykrojona długa amfilada
Przywabia cieniem. Dłoń wersety pieści.
Komentarze (3)
Niesamowicie piękna melancholia, bardzo malowniczy
język, pozdrawiam :)
Między wersami można wyczytać wszystko..Całą
miłość..cały smutek..wszystkie pragnienia..Papier
wszystko zniesie..albo klawiatura..i chwile
uniesień..i przytyk od gbura.. M.
Piękny wiersz Bardzo dobrze ułożony i treść niesie,
gdy wsłuchasz się w słowa usłyszysz wiatr co przewraca
strony wiolinowe i ból tworzenia poety a w otworach
siatki wiersza odnajdują się fantazje i uczucia
czytelnika i to co zawarł poeta między wersami Z
wielką radością daję zasłużony aplauz Dobry wiersz
Brawo!Pozdrowienia:)