miejsce przemyśleń...
wchodzę na ścieżki
tak dobrze mi znane
ależ one marzeniami zapisane
wielu już tutaj przychodziło
i nad losem swym rozmyślało
nad tą wodą zamyslenia
pod niebem przejrzystym
przy wietrze wesołym
tylu ludzi zostawiło smutki w tym
strumieniu
jak wielu zabrało marzenia porzucone
wcześniej
odzyskało wiarę i nadzieję
doszło do miłości i śmiechu do łez
teraz ja siedzę tu sama
i wspominam radość lata
wokoło liście kolorowe
przypominają jak mija czas
szumi woda obok mnie
życie spokojnie odpływa gdzieś
a ja dalej tu tkwię
w tych marzeniach i wspomnieniach
takich nie idealnych...
...jak ja lubię wspomnienia....
Komentarze (1)
Chyba nie tylko Ty lubisz wspomnienia...do tych milych
Kazdy wraca:)